عیدقربان است و کرده ام نفسم                        ذبح شرعی چو ذبح مولایم

هر شب از عشق رب خالق بار                          می گذارم دلم لب دیوار  

می نهم روی زرد در شب تار                             بر زمینی که هست از گل و خار

همچو مولای خوب و دل سوزم                         میروم سوی خالق پاکم

تا شود قلب نرم من تسلیم                             می زنم کارد همچو ابراهیم             

بر دل خسته وشکسته وزار                             تا شود حول نقطه ی پرگار

تا نباشد در آن جز عشق خدا                         تن دهد برهرآن چه اوست رضا

قالب شعر مثنوي
رفته ام حج و کرده ام  احرام                     

  همچو ياران وظيفه کرده تمام
دردل دردمند من لبريز                       

عشقي از خانه ي خداي عزيز
عشقي از جنس نور وبرف وبلور                  

  ازدرخشش هاي قلب موسي طور
مادرم زارو خسته ولرزان                          

بود قلبش فشرده از ايمان
بوسه زد بر دو گونه سرخم                        

کرد شرمنده زآن چه مي سفتم
گفته بودم شب گذشته به او                          

  نخل خرما نمي دهد گردو

   بايد اين قلب را حواله کنم                    

سوي ربم به شب ستاره کنم

                       *                                                                                            
 

ادامه مطلب...

                  "  خدایا نگذار دانشم رهزنم گردد و کتابم حجا بم"   

عاشقان را نه نالش است و نه خواب
دیده هاشان پر است از می ناب
در سحر لحظه های راز و نیاز
روح پاک و لطیفشان پرواز
می کند تاحریم خالق بار
تا شود لایق رخ دلدار
با نماز و تلاوت قرآن
تا بلندای قله ی ایمان
نیمه شب وقت راز با معبود
می سپارند دل به آن محمود